سلام ای قافله سالار ما

گروه فرهنگ و هنر- هفدهم دی ‌ماه، زادروز محمدرضا لطفی ردیف‌دان، آهنگ‌ساز،  نوازنده برجسته‌ی تار  و سه‌تار، همچنین پژوهشگر و مدرس موسیقی سنتی ایرانی است.

امروز مراسم چهارمین سال درگذشت او بر سر مزارش برگزار شد.

وی ۱۷ دی ۱۳۲۵ در گرگان به دنیا آمد و ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳ در تهران از دنیا رفت.

لطفی از چهره‌های تأثیرگذار  موسیقی ایران  بود و با خلق آثاری چون "ایران ای سرای امید"،  "کاروان شهید"، "برادر بی‌قراره" و "عشق داند" به میان توده‌ی مردم راه یافت. 

لطفی بنیان‌گذار کانون فرهنگی و هنری چاووش، گروه شیدا و  مکتب‌خانه میرزا عبدالله  بود و هنرمندان بسیاری از جمله خانوادهٔ  کامکارها، مجید درخشانی، صدیق تعریف، حمید متبسم و حسین بهروزی‌نیا را تربیت کرد. او در کنار تار  و سه‌تار، کمانچه، دف، نی و سنتور  نیز می‌نواخت.

لطفی هم‌زمان با تار، به نوازندگیِ  ویولن  کلاسیک نیز مشغول بود و به گفتهٔ خودش، زمانی در ۲۳ سالگی پس از اینکه تمامیِ آموزش‌های ردیف،رِنگ‌ها، ضربی‌ها و… را پشتِ سر گذاشته بود، موسیقیِ ایرانی را رها کرد تا به سراغ موسیقی کلاسیک غرب برود و در آمریکا ادامهٔ تحصیل بدهد؛ بنابراین برای مدت‌ها تنها به فعالیت در زمینهٔ موسیقی کلاسیک غربی، و نوازندگیِ ویولن پرداخت. خودش نقل می‌کند که پس از مدتی یک روز چشمش به سه‌تارش، که روی دیوار اتاق آویزان بود، افتاد و از رویِ دل‌تنگی با این ساز، سه‌تار را برداشته و به نواختن مشغول شده است. وی گفته بود: "همین که دوتا ناخن به آن زدم، اشک از چشمانم سرازیر شد. دیدم که موسیقیِ غرب چنین حالتی را هیچ وقت به من نمی‌دهد."

او  می‌گوید که پس از این اتفاق، از آنجا که موسیقی ایرانی به وی احتیاج داشت، تصمیم گرفته‌است که فقط به موسیقی ایرانی بپردازد، و موسیقیِ کلاسیک را تنها به عنوان پشتوانه در اندیشهٔ خود همراه داشته باشد.

لطفی تجربه همکاری با خوانندگان چون تاج اصفهانی، غلامحسین بنان  و محمدرضا شجریان را داشته و همچنین خوانندگانی چون  هنگامه اخوان،  صدیق تعریف،  محمدگلریز  و محمد معتمدی،  اولین‌بار توسط محمدرضا لطفی به جامعهٔ موسیقی معرفی شدند.

محمدرضا لطفی صبح روز جمعه، ۱۲ اردیبهشت ماه۱۳۹۳  بر اثر بیماری  سرطان در ۶۷ سالگی در  بیمارستان پارس تهران درگذشت.

انتهای پیام/