گروه اجتماعی - برآورده کردن تمامی آرزوهای و خواسته های کودکان و نوجوانان درست نیست و این امر تنها فرزندان را پرتوقع کرده و آرزوهای آنها را روز به روز بیشتر و بزرگتر می کند.
به گزارش پیام ایران ،عظیم عظیمی دکترای روانشناسی سلامت با بیان اینکه انسان با امید و آرزو زنده است، گفت: انسان همواره در زندگی به امید نیاز دارد و برای یکسری اهداف و خواسته ها هم همیشه آرزو می کند.
او افزود: آرزو به انسان انگیزه و امید می دهد، اما نکته مهم این است که این آرزوها باید با واقعیت فرد همخوانی و تناسب داشته باشد. بطور مثال اگر یک فرد آرزوی پزشک شدن یا خلبان شدن دارد، باید به استعدادها و توانایی های خود نگاه کرده و طبق آن آرزو کند.
او هشدار داد: آرزوهایی که با واقعیت فرد و استعدادها و توانایی های او انطباق نداشته باشد، به دلیل عدم برآورده شدن تنها فرد را دچار اضطراب و دغدغه کرده و حس شکست و ناکامی را در فرد تقویت می کنند که همه اینها زمینه ساز ابتلای افراد به اختلالات روانی می شود.
عظیمی گفت: بنابراین افراد پیش از آرزو کردن باید استعداد و توان و واقعیت اطراف خود را سنجیده و مطابق آن آرزو کنند و از آرزوهای دور و دراز و دست نیافتنی که حاصلی جز احساس ناکامی و شکست و اضطراب ندارند، اجتناب کنند.
این دکترای روانشناسی سلامت در ادامه در خصوص کمک اطرافیان و بویژه والدین در برآورده کردن آرزوهای کودکان و نوجوانان، گفت: قطعا هر فردی برای دستیابی به آرزوهایش به کمک دیگران نیاز دارد، اما نباید این کمک بصورت افراطی صورت گیرد.
او افزود: بهتر است والدین در برآورده کردن آرزوی فرزندان به آنها کمک کرده، اما در این بین باید واقع‌گرایانه با فرزندان رفتار کنند، طوری که فرزند آنها دچار آرزوهای نامتعارف نشده و پرتوقع بار نیایند.
عظیمی گفت: اگر والدین هرچه خواسته کودکان و نوجوانان است در اختیار آنها قرار دهند، آرزوهای آنها روز به روز بیشتر و بزرگتر می شود، تا حدی که دیگر والدین از عهده برآورده کردن آنها بر نمی آیند. در این زمان فرزند آنها با احساس ناکامی مواجه شده و والدین خود را مقصر می داند و از همین زمان چالش بین والدین و فرزندان شروع می شود.
او افزود: بنابراین والدین باید در مسیر برآورده کردن آرزوی فرزندان تنها کمک حال آنها باشند و اجازه بدهند خود کودکان و نوجوانان برای آرزوهایشان و به‌دست آوردن آنها تلاش کنند.
عظیمی گفت: والدین باید صبور بودن و تلاش کردن را به فرزندان خود یاد داده و همه چیز را در اختیار آنها قرار ندهند. بطور مثال اگر فرزند آنها در همان سنین خردسالی یک خوراکی می خواهد، نباید والدین خودشان آن را خریده و در اختیار او قرار دهند بلکه باید به او پول داده و او راتشویق کنند که خودش رفته و آن خوراکی را خریداری کند تا در این بین زحمتی برای خواسته ای که دارد، کشیده باشد.
او افزود: این روند باید با بزرگ شدن کودکان ادامه داشته و والدین سعی کنند فرزندانشان برای برآورده کردن خواسته و آرزوهایشان تلاش کنند.
انتهای پیام/
