گروه کتاب آنلاین - هر انسان در تفاوتی از رشد و تفکر و فرهنگ از انسانی دیگر متمایز می شود و افکار و سلائق متفاوت خواهد داشت، خواسته های متفاوت تری دارد، و اهداف متفاوتی را دنبال می کنند، و ارزش ها و ضد ارزش هایی متفاوت دارند و این تقابل اندیشه و خواسته ها است که جامعه ای را می بینیم که افراد به بیشمار دسته و فرقه های متفاوت تقسیم می شود که هر انسان همانند اثر انگشت که در جهان او را یکتا می سازد، افکار و خواسته های درونی او از او انسانی یکتا خواهد ساخت و منحصر به خود است.
در پیام ایران می خوانید: واضح است انسان در بدو تولد ناتوان ترین موجود بر کره خاکی است و بدون مراقبت در کمترین زمان ممکن تلف و نابود خواهد شد و نیازمند بیشترین مراقبت و نگهداری در مقایسه با سایر جانداران است. این نظر گویا و نشان دهنده آن است که انسان در هنگام تولد ناتوان ترین موجود است و در سیر تکامل و آموزش و رشد و بلوغ فکری، به توانمند ترین موجود جاندار مبدل می شود که هیچ موجودی قادر به رویارویی با آن نیست و از نگاه فهم درک و ادراکی دارد فرا منطقه و فرا سیاره ای و فرا حیاتی که در کمتر ذهنی قابل تصور و فهم است.
حال این موجود ناتوان در مطلق فهم و توان فیزیکی، به تدریج قدرتمند ترین می شود و جهان را به تسخیر خود و از جهان هستی فراتر رفته و بر انرژی و کائنات فکر می کند و بر جاودانگی می اندیشد.
اما در بخش تولد و مرگ او از ناتوانی مطلق به ناتوانی مطلق می رسد، از ناتوانی که مستعد توانمندی بوده و تولد است، و ناتوانی در کهولت و از کار افتادگی اندام و جوارح که پیری است و در حوالی پایان.
کمی توجه نشان خواهد داد زندگی منحنی توان است که از ناتوانی مطلق به اوج توان ذهنی و جسمی می رسیم و در ادامه نقطه ی پایان ، پیر مغزی، آلزایمر و ناتوانی مطلق ذهن، و ناتوانی مطلق جسم می رسیم و در حالت احتزار، آرزوی دیدن فردا را داریم و در ادامه آرزوی چند تنفس بیشتر از هوای اتمسفر و مصرف اکسیژن را غایت آرزو می دانیم و تنها خواسته از جهان می شود.
تلاش و هیاهوی رسیدن از هیچ به هیچ، از تهی بودن مغز تا تهی گشتن افکار، انحنای هیاهو از صفر به صفر است و در حول محوری دوار و دایره گونه، همچون گردش انرژی، سیاره زمین، و تمام کائنات چرخشی پوچ داریم بر حول محور دایره ی نادانی، و هیچ متر و معیاری نسخه ی صحیح و مطلق راه درست نیست و هر فرد در جامعه موظف است راهی را بسازد برای شادی، و حس رضایت از زندگی و درست بودن حرکت خود در این دایره نامرئی توان و فهم که مدام در حال تغییر و تحول است و تنها کسانی متوجه این مهم خواهند بود که در خود تامل و زیست مطلوب و با کیفیت را درک و خواهان واقعی آن هستند.
شوخی زندگی آنقدر بزرگ است که برای افراد ضعیف ارزشمند ترین، و برای اهل درک و تفکر، کالای مصرفی است و بر این واقفند که روزها و ماهها و سالهای زندگی را باید همچون آب گوارا نوشید و غرق در لذت شد، پیش از آنکه غایت آرزوهایمان دیدن فردا باشد.
سیاوش عباسی
